இப்போது பெரும்பாலும் யாரும் கடிகாரம் மணி பார்க்க உபயோகிப்பதில்லை..மொபைல் அந்த வேலையை செய்துவிடுகிறது...
நான் முதன் முதலில் வாட்ச் கட்டியது ஆறாம் வகுப்பு படிக்கும்போது என் தந்தையின் நண்பர் வெளிநாடு சென்று வர அவரிடம் இருந்து என் தந்தை வாங்கி எனக்கு அன்பளிப்பாக தந்தது...அப்போது அதன் விலை ஐநூறு(அப்போது அது கொஞ்சம் காஸ்ட்லி) வாங்கி கொடுத்து இருந்தார்கள்...ஆலிவ் கிரீன்ல சின்னதா ஓவல் சைஸ்ல ரேடியம் உள்ள வாட்ச், கிழமை, தேதி எல்லாம் தெரியும் ஆட்டோமேடிக் வாட்ச்..(அப்போது கீ கொடுக்கும் வாட்ச்சுகள் தான் அதிகம் )
நான் அதை என்னுடைய பதினோராம் வகுப்பு வரை கட்டியிருந்தேன்...வளையல் மறந்தாலும் வாட்ச் கட்ட மறந்ததில்லை... வாலிபால் விளையாட போகும் போது கழட்டி வைத்து விடுவேன்...ஒரு நாள் கழட்டாமல் செல்ல விளையாடும் போது சட்டென்று கழட்டி ஸ்கர்ட் பாக்கெட்டில் போட்டு விளையாட ஆரம்பித்துவிட்டேன்.. ப்ராக்டீஸ் முடிந்து கை கால் முகம் கழுவி சிறிது நேரம் கழித்து வீட்டிற்கு கிளம்ப நேரம் பார்க்கும் போது தான் வாட்ச் நியாபகம்... பார்த்தால் காணவில்லை..இருட்ட ஆரம்பிக்கும் நேரம், நானும் நான் விளையாடிய இடம், முகம் கழுவிய இடம் எல்லாம் தேடி கிடைக்கவில்லை ..
மனம் ரொம்ப சங்கடம்...வீட்டில் வந்தால் அம்மா இவளுக்கு என்னைக்கு பொறுப்பு இருந்திருக்கு என்று டோஸ் ... எவ்வளவோ பொருட்கள் தொலைத்தாலும் பெரிதாக அலட்டி கொள்ளாத நான் அந்த வாட்ச் தொலைத்தற்கு ரொம்ப பீல் பண்ணினேன்...அதன் பின் மறுநாள் தேடியும் பள்ளியில் சொல்லியும் கிடைக்கவில்லை...இன்று வரை அதற்கு பின் எவ்வளவோ வாட்சுகள் மாற்றி மாற்றி வாங்கிவிட்டேன்..ஆனால் ஓடும் வரை அதன் பின் வேறு ஒன்று என்ற ரீதியில் தான் போய் கொண்டு இருக்கிறது...
நான் முதன் முதலில் வாட்ச் கட்டியது ஆறாம் வகுப்பு படிக்கும்போது என் தந்தையின் நண்பர் வெளிநாடு சென்று வர அவரிடம் இருந்து என் தந்தை வாங்கி எனக்கு அன்பளிப்பாக தந்தது...அப்போது அதன் விலை ஐநூறு(அப்போது அது கொஞ்சம் காஸ்ட்லி) வாங்கி கொடுத்து இருந்தார்கள்...ஆலிவ் கிரீன்ல சின்னதா ஓவல் சைஸ்ல ரேடியம் உள்ள வாட்ச், கிழமை, தேதி எல்லாம் தெரியும் ஆட்டோமேடிக் வாட்ச்..(அப்போது கீ கொடுக்கும் வாட்ச்சுகள் தான் அதிகம் )
நான் அதை என்னுடைய பதினோராம் வகுப்பு வரை கட்டியிருந்தேன்...வளையல் மறந்தாலும் வாட்ச் கட்ட மறந்ததில்லை... வாலிபால் விளையாட போகும் போது கழட்டி வைத்து விடுவேன்...ஒரு நாள் கழட்டாமல் செல்ல விளையாடும் போது சட்டென்று கழட்டி ஸ்கர்ட் பாக்கெட்டில் போட்டு விளையாட ஆரம்பித்துவிட்டேன்.. ப்ராக்டீஸ் முடிந்து கை கால் முகம் கழுவி சிறிது நேரம் கழித்து வீட்டிற்கு கிளம்ப நேரம் பார்க்கும் போது தான் வாட்ச் நியாபகம்... பார்த்தால் காணவில்லை..இருட்ட ஆரம்பிக்கும் நேரம், நானும் நான் விளையாடிய இடம், முகம் கழுவிய இடம் எல்லாம் தேடி கிடைக்கவில்லை ..
மனம் ரொம்ப சங்கடம்...வீட்டில் வந்தால் அம்மா இவளுக்கு என்னைக்கு பொறுப்பு இருந்திருக்கு என்று டோஸ் ... எவ்வளவோ பொருட்கள் தொலைத்தாலும் பெரிதாக அலட்டி கொள்ளாத நான் அந்த வாட்ச் தொலைத்தற்கு ரொம்ப பீல் பண்ணினேன்...அதன் பின் மறுநாள் தேடியும் பள்ளியில் சொல்லியும் கிடைக்கவில்லை...இன்று வரை அதற்கு பின் எவ்வளவோ வாட்சுகள் மாற்றி மாற்றி வாங்கிவிட்டேன்..ஆனால் ஓடும் வரை அதன் பின் வேறு ஒன்று என்ற ரீதியில் தான் போய் கொண்டு இருக்கிறது...
No comments:
Post a Comment